Odpuść ...
Czasem życie wystawia nas na próbę. Plany mówią jedno, a rzeczywistość drugie.
Upał, zmęczenie, ból czy zwykłe „nie mam już siły” nie są oznaką słabości
— są sygnałem, że ciało i dusza wołają o troskę.
Nie zawsze trzeba docisnąć do końca. Nie zawsze trzeba „wytrzymać jeszcze chwilę”.
Czasami mądrzejsze jest zejście z toru, złapanie oddechu, zaufanie, że świat się nie zawali,
jeśli dziś powiemy sobie: wystarczy. Odpuszczanie to nie ucieczka. To szacunek dla własnych granic.
To wybór życia w zgodzie z rytmem natury, a nie przeciwko niej.
I może właśnie w tych chwilach, kiedy rezygnujemy z „muszę”, a wybieramy „mogę”
– otwiera się przestrzeń na coś większego: spokój, wdzięczność i prawdę o tym,
że jesteśmy częścią czegoś znacznie mądrzejszego niż kalendarz i lista obowiązków.